Rok 1945. Do dawnego Breslau, a obecnie Wrocławia, przybywa repatriantka ze wschodu Zofia Szablewska. Zamieszkuje w poniemieckiej willi - Domu pod Dwoma Orłami. Współlokatorem Zofii jest Jan Liski, oficer Urzędu Bezpieczeństwa, który samotnie wychowuje pasierba, Kazia. Zofia przez Czerwony Krzyż poszukuje swego męża Antoniego oraz syna Zbyszka, z którymi straciła kontakt podczas wojny. Pozostawiony przez Niemców pamiątkowy zegar przywołuje w niej wspomnienia rodzinnych Kresów, majątku Nowosioło oraz początku jej miłości z polskim osadnikiem - Antonim. W tym samym domu, blisko półwieku później, sędziwa już Babcia Zofia poznaje Paula, narzeczonego swojej wnuczki, Marianny. Mimo że Paul jest Amerykaninem nosi to samo, co ona nazwisko Szablewski. Identyczność nazwisk oraz fakt, że dziadek Paula również pochodził z Kresów, sprawiają, że Babcia Zofia zaczyna zachowywać się tajemniczo i dopytywać o szczegóły z przeszłości rodziny Paula.